çalışan insanların iş arkadaşlarından sosyal beklentileri varmı?Unutmamak gerekirki iş yerinde geçirdiğimiz zaman günlük hayatımızın büyük bir parçası. Kişiler, çalışırken de günlük yaşamlarındaki sıradan alışkanlıklarına sıkı sıkıya bağlıdırlar. İşine konsantre olmak ve insani ilişkilerini sürdürmek birbiriyle içiçe geçmiş durumdadır.
Gülmek, güldürmek, merak ettikleri bir konuda derinliği olan, öğretici, samimi bir muhabbet, anlamak-anlaşılmak ( konuşmak, anlamak ve anlaşılmak için en iyi yöntemdir!) bir sorunları hakkında çözüm yollarının aralanması, giyimleri hakkında yapıcı öneriler, iltifatlar, değişimlerinin farkedilmesi, zekalarının ve başarılarının farkedilmesi ve takdir edilmeleri, saygı duyulmaları, ortak noktalarımızı gösteren gerçekler, ilişkilerde birleştirici, kaynaştırıcı ve rahatlatıcı bir rol oynayabiliyor.
"teletaş de çalışan mühendisler türkiye de ilk bine giren insanlar, ama belçikadakilerin nerden mezun oldukları belli değil" cümlesi butürden gerçeklere güzel bir örnektir.
Istanbul'a iş dolayısıyla gelmiş büyük bir kitle var. Sevdiklerinden uzakta çalışanlar aile ve dost sıcaklığını da -bilinçli veya bilinçsiz olarak- iş arkadaşlarından bekliyorlar.
Ailesini kurmuş, hayatını düzene sokmuş çalışanlar, daha çok, rahat ve kasmayan, samimi çalışma şartları oluşturmaya çalışıyorlar.
Işe gelirken günlük hayatlarında herhangi bir sorunu olan insanlar belki iş arkadaşlarından yardım alabilirler. Tam tersi yönde, potansiyelleri uygun olarak değerlendirilip iş arkadaşlarına yardım edebilmek de kişileri sevindirebilir...
neden olmasın??
